Penyumbang Poedjangga Baroe telah dipengaruhi oleh Tachtigers, pergerakan sastera Belanda dari tahun 1880-an. Sutherland menunjukkan bahawa tema romantis lazim dalam karya mereka telah disesuaikan oleh pengarang untuk realiti perubahan masyarakat Indonesia.[42] Berbeza dengan kerja-kerja sebelum ini diterbitkan oleh Balai Pustaka seperti Marah Roesli Siti Nurbaya (1922), yang menekankan nilai budaya serantau, prosa diterbitkan dalam Poedjangga Baroe memberi tumpuan kepada identiti kebangsaan, dan penulis termasuk kawasan-kawasan yang mereka tidak pernah dilawati. Tema lama, seperti perkahwinan paksa, ditinggalkan.[43] Menurut Sutherland, sebahagian besar penyumbang kepada Poedjangga Baroe menyimpan rasa pertentangan terhadap kerajaan kolonial Belanda dan juga budaya tradisional sebagai tema utama dalam kerja-kerja mereka. Walaupun mereka menolak kawalan Belanda di Nusantara, penulis nasionalis ini memeluk budaya Barat; Sutherland menulis bahawa beberapa daripada penulis-penulis yang paling berpegang kuat dengan ajaran nasionalis juga adalah yang paling barat.[29]

Keith Foulcher, Profesor Australia tulisan dan bahasa Indonesia, menulis bahawa puisi yang disiarkan dalam Poedjangga Baroe telah struktur berpangkalan dalam pengimejan semula bentuk tradisional dengan penekanan kepada gaya bicara estetik; mengikut tema, beliau menulis, puisi cenderung untuk berurusan dengan sama ada matlamat yang tinggi atau rasa yang mendalam tentang kesepian di tengah-tengah keindahan alam semula jadi.[44] Menurut sastera dokumentari HB Jassin, puisi, walaupun mereka menyesuaikan bentuk Barat dan gaya bicara Indonesia, mengekalkan irama Melayu.[45]